Garapa

(łac. Apuleia Leiocarp) występuje w Ameryce Południowej. Drewno posiada najczęściej proste włókna rzadko w układzie pasiastym, które podkreślają naturalny wygląd drewna i jego różnice kolorystycze. Garapa charakteryzuje się gładką, czasem lekko porowatą strukturą o wąskich promieniach na powierzchni których sporadycznie pojawiać się brązowe plamki. Kolor drewna określić można jako żółto-brązowy, który z biegiem lat ciemnieje, dochodząc do odcieni miodowego oraz złotego, czasem ciemnobrązowego. Stąd często drewno Garapa nazywane jest również „złotym drewnem” (ang. goldenwood).

Deska z garapy jest produktem naturalnym i paleta jego barw jest szeroka a deski nie są sortowane ze względu na kolor. Naturalny kolor drewna jest szczególnie ceniony, stąd zaleca się minimalną jego konserwację. Dzięki temu, drewno w swoich naturalnych kolorach wytrzyma na tarasie nawet dwadzieścia pięć lat.
Gatunek ten jest wyjątkowo twardy, odporny na wodę oraz warunki atmosferyczne, a także gnicie czy pasożyty. Wyjątkowe właściwości sprawiają, że w testach drewno otrzymało najwyższą klasę odporności na ogień, tzw. klasę „A”. Garapa jest twardsza niż klon oraz prawie dwa razy twardsza niż dąb.
Charakterystyka techniczna:

Gęstość (drewno świeże): 1050 kg/m3
Gęstość (drewno o wilgotności 12%): 790 kg/m3
Skurcz styczny: 7,5%
Skurcz promieniowy: 4,2%
Wytrzymałość na ściskanie: 63 N/mm2
Wytrzymałość na zginanie: 116 N/mm2
Moduł sprężystości: 15880 N/mm2
Punkt nasycenia włókien: 22%
Naturalna odporność: klasa 3 – umiarkowanie odporne (według Normy Europejskiej) Garapa wykazuje naturalną odporność na biodegradację i obejmuje 3 klasę użytkowania (drewno narażone na działanie warunków atmosferycznych). Trwałość tego drewna w odkrytej architekturze ogrodowej określa się na do 25 lat. 

Cedr kanadyjski
(łac. Thuja Plicata) - pochodzi z północnych wybrzeży Pacyfiku Ameryki Północnej. Drewno cechuje się dużą stabilnością wymiarową i doskonałą izolacją cieplną. Dzięki olejkom zawartym w komórkach jest ono naturalnie chronione przed insektami i grzybami. Drewno cedrowe ma kolor od beżowego do ciemnobrązowego. Cechuje go także zróżnicowanie kolorystyczne w obrębie nawet jednej deski co nadaje elewacjom wyjątkowy, oryginalny wygląd.
Właściwości grzybobójcze i owadobójcze – zawartość takich związków jak: tujaplicyny, kwas tujowy, polifenole sprawia, że drewno ma wysokie właściwości grzybobójcze, natomiast tujan metylu nadaje drewnu specyficzny zapach oraz właściwości owadobójcze, Drewno cedru nie posiada nadmiernej ilości olejów i żywic, dzięki temu nadaje się oprócz zastosowań zewnętrznych do budowy saun.

Mały skurcz promieniowy (2%) – cecha ta sprawia, że drewno cedrowe jest doskonałym materiałem do zastosowania w miejscach o zmiennych warunkach wilgotnościowych takich jak: dachy, elewacje, ogrody oraz wszędzie tam gdzie stabilność wymiarowa, mała podatność na paczenie i krzywienie, wodoodporność ma istotne znaczenie. Z powodu niskiej gęstości i luźnego układu włókien posiada dobre parametry izolacyjne. Jest najlepszym izolatorem pomiędzy innymi, powszechnie dostępnymi gatunkami iglastymi nie wspominając o takich materiałach jak cegła czy beton. Ma niski stopień rozszerzania płomieni, spełnia swoją rolę lepiej niż drewno większości gatunków iglastych.
Drewno cedru czerwonego po wysuszeniu i zagruntowaniu wyjątkowo dobrze przyjmuje wszelkiego rodzaju powłoki lakiernicze, farby i bejce. Dobrze się klei w różnych warunkach i przy użyciu różnych klejów. Drewno cedrowe z powodu prostosłoistości i jednorodnej struktury jest jednym z najłatwiejszych w obróbce. Dobre właściwości izolacyjno-akustyczne – drewno to lepiej od innych tłumi hałas i wibracje.
Cedr jest polecany na elewacje i sauny, bo jego piękna barwa, unikalny rysunek i niesamowite właściwości chemiczne stawiają ten gatunek w absolutnej czołówce gatunków idealnych do zastosowań w trudnych warunkach wilgotnościowych.

Charakterystyka techniczna:

Gęstość (drewno swieże): 550 kg/m3
Gęstość (drewno o wilgotności 6%): 350 kg/m3
Skurcz styczny:    5%
Skurcz promieniowy:    2%
Wytrzymałość na ściskanie:    29 MPa
Wytrzymałość na zginanie:    48 MPa
Moduł sprężystości:    7,4 GPa
Punkt nasycenia włókien:   18-23%
Współczynnik przewodzenia ciepła (k) przy wilgotności 12%  - 0.11 W/m0C
Prędkość rozszerzania płomienia - od 67 do 73 ( klasa II )

Okoume

(łac. Aucoumea klaineana)  to drewno pochodzące z Afryki centralnej i zachodniej. Drewno ma kolor od jasnego łososiowego do ciemno różowego ale silnie ciemnieje pod wpływem światła. Przyrosty roczne są praktycznie niewidoczne lub widoczne bardzo słabo. Na przekrojach podłużnych strugane lub łuszczone drewno silnie połyskuje. Naczynia są mało wyraźne, gdyż otacza je jedynie miękisz paratrachealny ubogi, występujący w bardzo małej ilości. Na przekroju poprzecznym są to drobne, jaśniejsze kropki, a na przekrojach podłużnych – nieco mniejsze, cienkie kreski. Wąskie i niskie promienie drzewne makroskopowo widoczne są tylko na przekroju promieniowym. Są to promienie heterogeniczne.

Drewno okoume może być prostowłókniste lub wykazywać różne odmiany falistego przebiegu włókien, na przykład w postaci układu gniazdowego  lub pasiastego.   Posiada małą gęstość i wysoką stabilność wymiarową. Wymaga dość intensywnej konserwacji. Jest łatwe w obróbce, o jednolitej kolorystyce i średniej twardości, dobrze poddaje się lakierowaniu i wybarwianiu. Podczas suszenia drewno okume nie wykazuje tendencji do powstawania pęknięć i odkształceń (suszenie naturalne i sezonowanie przebiegają szybko).  Po wysuszeniu drewno bardzo dobrze się struga i szlifuje ale zawarta w łyku żywica może czasem wywołać dolegliwości alergiczne i dermatologiczne.  

Charakterystyka techniczna:

- ciężar właściwy drewna świeżego: 550 - 650 kg/m3
- ciężar właściwy przy 12 % wilgotności: 440 kg/m3
- skurcz objętościowy: 13,1%
- skurcz styczny (T): 7,5%
- skurcz promieniowy (R): 4,8%
- odporność na ściskanie: 36 N/mm2
- odporność na zginanie: 87 N/mm2
- moduł elastyczności: 7800 N/mm2
- punkt nasycenia włókien: 40%

Tatajuba

(łac. Bagassa guianensis) pochodzi z Ameryki Południowej. Jest drewnem gęstym i twardym. Cechą naturalną tego gatunku jest wysoka wytrzymałość na czynniki atmosferyczne i odporność na grzyby. Pierwotna barwa drewna jest żółtobrązowa, ale pod wpływem światła zmienia się na ciemnobrązową. Wysoka zawartość krzemu i innych minerałów sprawia, że drewno tatajuba doskonale znosi kontakt nawet z wodą morską. Drewno o wysokiej odporności - naturalna odporność: klasa 1 - bardzo odporne (według Normy Europejskiej).
Tatajuba wykazuje bardzo wysoką, naturalną odporność na biodegradację i obejmuje najwyższą 5 klasę użytkowania (drewno stale narażone na działanie wody morskiej). Wpływa na to ma wysoka gęstość drewna oraz duża ilość zawartych w nim garbników. Trwałość tego drewna w odkrytej architekturze ogrodowej określa się na 30-50 lat. Drewno nie wymaga konserwacji ale aby zachować naturalny kolor jest ona konieczna. W przeciwnym razie bardzo szybko ulega naturalnemu procesowi patynowania powierzchni na kolor srebrno-szary.
W drewnie tatajuba mogą występować otwory pozostałe po owadach penetrujących drewno wyłącznie drzew żywych. Nie uznaje się tego za wadę.

Charakterystyka techniczna:

- ciężar właściwy drewna mokrego: 1100 kg/m3
- ciężar właściwy przy 12% wilgotności: 800 kg/m3
- skurcz objętościowy: 11,0%
- skurcz styczny (T): 5,2%
- skurcz promieniowy (R): 3,7%
- odporność na ściskanie: 78 N/mm2
- odporność na zginanie: 121 N/mm2
- moduł elastyczności: 21490 N/mm2
- punkt nasycenia włókien: 20%

Tigerwood
(łac. Astronium) rośnie w Ameryce Południowej i Środkowej oraz na Karaibach. Są to drzewa o wysokości do 35 m przy średnicy pnia do 1 m. Struktura drewna rozpierzchłonaczyniowa, naczynia widoczne gołym okiem. Jeden z najtwardszych gatunków drewna egzotycznego o bardzo dobrych parametrach fizycznych oraz nieprzeciętnej kolorystyce.
Naturalne smugi w kolorze czarnym powodują, iż drewno wygląda jak skóra tygrysa, nadając mu tym samym unikalny wygląd. Istnieje możliwość występowania ciemnych plam, powstających w wyniku rozwoju drobnoustrojów i bakterii występujących w klimacie środkowo-europejskim. W obrębie gatunku występują znaczne różnice w odcieniu samych desek jak i w zagęszczeniu tygrysich smug więc każda deska wygląda zupełnie inaczej. Dominującym kolorem jest brązowo-czerwony z czarnymi smugami i plamami. Pod wpływem panujących warunków atmosferycznych, drewno pogłębia swój kolor (ciemnieje), póżniej patynuje do koloru srebrnoszarego. Tigerwood z natury jest bardzo trudno nasączalny, dlatego podczas konserwacji zalecane jest tylko nałożenie bardzo cienkiej warstwy oleju impregnującego. Jest odporny na atak grzybów i owadów - klasa 2 w pięciostopniowej skali. Drewno trudne w cięciu, wymagane nawiercanie otworów, na wyszlifowanej powierzchni nie trzymają się powłoki konserwujące.

Charakterystyka techniczna:

- ciężar właściwy drewna świeżego: 960 kg/m3
- ciężar właściwy przy 12 % wilgotności: 880 kg/m3
- skurcz styczny (T): 7,2%
- skurcz promieniowy (R): 3,4%
- odporność na ściskanie: 99 N/mm2
- odporność na zginanie: 154 N/mm2
- moduł elastyczności: 16500 N/mm2
- punkt nasycenia włókien: 22 %