Świerk Skandynawski

(łac. Picea abies) uznaje się w Europie za podstawowy gatunek drewna budowlanego. Drewno ma jasny kolor z lekko żółtawym zabarwieniem, często nazywane jest drewnem białym. Elewacja ze świerka wymaga konserwacji środkami chemicznymi. Trwałość tego drewna w odkrytej architekturze ogrodowej określa się na kilkanaście lat przy prawidłowej konserwacji.

Wady dopuszczalne: pęknięcia na długości, ślady po obróbce mechanicznej, czołowe pęknięcia, różnice kolorystyczne, nieznaczna krzywizna oraz inne odkształcenia nie są traktowane jako wada drewna.

Deska elewacyjna ze świerka skandynawskiego jest produktem w 100% naturalnym i higroskopijnym. Drewno pobiera wodę z otoczenia i rozszerza się podczas deszczowej pogody oraz oddaje wodę i kurczy się w czasie gorących, letnich dni. Rzeczywista szerokość i grubość deski może roznić się do około 6% od wymiarow z zamówienia. Drewno stosowane na zewnątrz narazone jest na skrajne warunki atmosferyczne w wyniku czego może patynować, odkształcać się, pękać oraz zmieniać swoje wymiary - są to naturalne procesy drewna i nie mogą podlegać reklamacji. Drewno z świerka skandynawskiego nie jest materiałem jednolitym i każda deska posiada indywidualne cechy, w zależności od warunków, w jakich dane drzewo rosło. Nawet w drewnie pochodzącym z tej samej dostawy mogą występować różne usłojenia oraz kolorystyka.

Charakterystyka techniczna:

Waga: 403 kg / m3 (wilgotność ok. 12%)
Gęstość drewna: 0,47 g/cm3
Wytrzymałość na ściskanie: 43-50 N/mm2
Wytrzymałość na rozciąganie: 80-90 N/mm2
Wytrzymałość na zginanie: 66-78 N/mm2
Wytrzymałość na ścinanie: 6,7-7,5 N/mm2

Modrzew syberyjski

(łac. Larix sibirica) - występuje na północno-wschodnich obszarach Azji i Europy. Drewno cechuje wysoka naturalna wytrzymałość na warunki atmosferyczne i odporność na grzyby. Paleta barw drewna obejmuje kolory od biało-żółtego przez złocisto-miodowy aż po brunatno-czerwony. Na Syberii żywicę tego gatunku pozyskuje się w celu żucia i wg producentów ma ona własności oczyszczające i dezynfekujące jamę ustną.

Modrzew syberyjski może być łatwo barwiony za pomocą olejów koloryzujących. Różni się od modrzewia europejskiego większą gęstością, węższymi słojami, wąską strefą drewna wczesnego, co ma znaczny wpływ na wytrzymałość drewna. Modrzew syberyjski posiada liczne, charakterystyczne dla tego gatunku słoje. Drewno jest mocno żywiczne (ale znacznie mniej niż odmiana europejska). Modrzew syberyjski ma podwyższone parametry wytrzymałościowe, dodatkowo z uwagi na dużą gęstość nie chłonie wilgoci oraz wody co sprawia, że jeszcze lepiej znosi trudne warunki atmosferyczne.
Dobre właściwości mechaniczne drewna połączone z naturalnym, pięknym wyglądem plasują dziś ten gatunek jako jedną z najciekawszych propozycji dostępnych na rynku. Wśród gatunków północnych i europejskich modrzew wyrobił sobie taką markę jak chociażby bangkirai czy teak wśród egzotyków, jest znany i ceniony jako pokrycie tarasów i fasad na całym kontynencie europejskim.
Ważnym tematem jest kwestia ceny – modrzew syberyjski plasuje się pomiędzy gatunkami takimi jak modrzew europejski czy świerk skandynawski a gatunkami egzotycznymi. Dobrze wchłania impregnaty konserwujące.

Charakterystyka techniczna:

Gęstość (drewno swieże): 850 kg/m3
Gęstość (drewno o wilgotności 12%): 600 kg/m3
Skurcz styczny:    8,2%
Skurcz promieniowy:    4,2%
Wytrzymałość na ściskanie:    55 N/mm2
Wytrzymałość na zginanie:    99 N/mm2
Moduł sprężystości:    13800 N/mm2
Punkt nasycenia włókien:    26%