Drzewo teak występuje głównie na terenach południowej Azji w Birmie, Indiach, Laosie, Tajlandii oraz Indochinach, zasiedlając lasy monsunowe. Szybki wzrost drzew teakowych i duże zainteresowanie tym drewnem doprowadziły do powstania wielu plantacji w Afryce, Ameryce Środkowej, Oceanii. 80-letnie drzewo osiąga wysokość 15 do 45 m a jego pień średnicę od 0,4 do 1,0m. Spotyka się różne nazwy tego drzewa takie jak: teak, tek, tik, dąb indyjski.
W świeżo przetartym drewnie drewno zabarwione jest na zielonkawo lub szaro. Pod wpływem światła i tlenu zawartego w powietrzu drewno intensywnie ciemnieje do barwy brązowej. Zapach jest dość trwały, zbliżony do garbowanej skóry. Z uwagi na swoje właściwości jest jednym z najbardziej atrakcyjnych gatunków drzewa nadających się do zastosowań zewnętrznych takich jak właśnie tarasy drewniane.
Drewno teak posiada strukturę pierścieniowonaczyniową lub półpierścieniowonaczyniową - duże naczynia drewna wczesnego rozmieszczone są pojedynczo tworząc wyróżnialne pierścienie. Naczynia są widoczne gołym okiem. Naczynia drewna późnego ułożone są pojedynczo lub po dwa nie tworząc większych struktur. Drewno teakowe było stosowane w Azji od ponad 2000 lat. Belki teakowe odnajdowane w ponadtysiącletnich budowlach są często w bardzo dobrym stanie technicznym. Dominującym sposobem wykończenia jest olejowanie. Podłogi mogą być układane również w kuchniach, łazienkach i saunach z narażeniem na namakanie. Z tego drewna wykonuje się również elementy statków, meble ogrodowe, okna i drzwi.
