Drzewo teak występuje głównie na terenach południowej Azji w Birmie, Indiach, Laosie, Tajlandii oraz Indochinach, zasiedlając lasy monsunowe. Szybki wzrost drzew teakowych i duże zainteresowanie tym drewnem doprowadziły do powstania wielu plantacji w Afryce, Ameryce Środkowej, Oceanii. 80-letnie drzewo osiąga wysokość 15 do 45 m a jego pień średnicę od 0,4 do 1,0m. Spotyka się różne nazwy tego drzewa takie jak: teak, tek, tik, dąb indyjski.
Drewno teak posiada strukturę pierścieniowonaczyniową lub półpierścieniowonaczyniową - duże naczynia drewna wczesnego rozmieszczone są pojedynczo tworząc wyróżnialne pierścienie. Naczynia są widoczne gołym okiem. Naczynia drewna późnego ułożone są pojedynczo lub po dwa nie tworząc większych struktur. W świeżo przetartym drewnie drewno zabarwione jest na zielonkawo lub szaro. Pod wpływem światła i tlenu zawartego w powietrzu drewno intensywnie ciemnieje do barwy brązowej. Zapach jest dość trwały, zbliżony do garbowanej skóry. Drewno teakowe było stosowane w Azji od ponad 2000 lat. Belki teakowe odnajdowane w ponadtysiącletnich budowlach są często w bardzo dobrym stanie technicznym. Teak jest najodporniejszym drzewem na grzyby i drobnoustroje ze wszystkich egzotyków. Z uwagi na swoje właściwości jest jednym z najbardziej atrakcyjnych gatunków drzewa nadających się do zastosowań zewnętrznych takich jak właśnie tarasy drewniane. Dominującym sposobem wykończenia jest olejowanie. Podłogi mogą być układane również w kuchniach, łazienkach i saunach z narażeniem na namakanie. Z tego drewna wykonuje się również elementy statków, meble ogrodowe, okna i drzwi.
